“两浙望县,严陵首邑”(淳安在全国的名气都不小,不仅仅是因为千岛湖景区和某大自然的搬运工,更因为电视剧《大明王朝1566
“楚门山色散烟霞,人到江南识永嘉;半垄石田多种麦,一冬园树尚开花。海天日暖鱼堪钓,潮浦船回酒可赊;傍水人家无十室,九凭舟
“玉环横亘海中岛屿交错,陆则山围岭沓,水则海饶沙萦。楚门、梅隩背负雄图;黄坎、乌星面临险要;左列羊屿、鸡冠俨如锁钥;右拱
正统元年,英宗朱祁镇继位,明朝迎来了第六位皇帝。彼时明朝历经永乐帝六下西洋(第七次于宣德年间)、屡征漠北蒙古,修编永乐大
蒲门地处温州最南端,原为山脉之间浅海地,隋代后随着潮汐涨落导致泥沙堆积,逐渐形成滩涂地,其间遍生菖蒲、芦苇等水生植物。唐
温州苍南县马站镇东部濒海处有一处天然海湾,旧称澳(“澳”指江海边的凹陷处,如澳门)口,现称雾城湾,此处海湾为粉砂性沙滩,
“金乡,平阳边徼也,僻处江南,孤悬海角,中有两屿,形止气聚。前金字而后灵峰,左凤皇台而右梅岭。廓外诸山参差秀,列若环拱焉
“平阳为邑,东南濒海,西北抵山,横阳之江贯其中。自晋郭晋纯定县治于江之北,左曰仙坛,右曰昆山对峙其前,鸣山石塘擁障于后,
蒲歧东临乐清湾,与浙江第二大岛玉环岛隔海相望,瓯江口乐清湾一带古称歧海,其地为上古海涨而出的滩涂地,多生菖蒲,故名蒲歧。
磐石南濒瓯江,西枕衡春山,为乐清西南重要港口。其地界山头古称“磐屿”。先秦时代为东瓯之地。南朝宋永初年间诗人谢灵运(时任
沙园一带远古时为汪洋大海,宋代时飞云江两岸平原逐渐向东淤涨,遂有先民来此开垦。至明初时,此地名为榆木浦。清初沙园所城明洪
明洪武二十年,信国公汤和于瑞安县五都场桥之西的徐村设置守御千户所,取名海安,隶属温州卫都指挥使。清初海安所城海安千户所地
“瑞安为邑,大海巨浸界其东,大罗雪峰诸山亘于其北,云江襟其南,西南则闽括(括指处州)万山之支凑焉。”瑞安在汉初时为东瓯国
乐清古为瓯越之地,北接台州温岭、南衔温州永嘉,是沟通台、温两地的重要节点。未独立设县之前,其地归于永宁县(即温州永嘉)清
大荆地处台、温两州交界处,为古代台、温二地陆路之咽喉。南宋初为温州十三寨之一,设有岭店驿。元代改寨为巡检司管理地方治安,
“永宁县界海中有松门,西岸及屿上皆生松,故名松门。”——《游四郡记》东晋王羲之清初松门卫松门外澄川大港,古为商船往来孔道
明洪武二十年,信国公汤和巡视沿海防务,于永嘉县三都之宁村建千户所城,所以村为名称宁村守御千户所,隶属磐石卫。温州府城以东
“温在浙东号为名郡,而永嘉倚郭为县广输二三百里,东南际大海,西北阻群山,襟江带湖,绮壤绣错,水陆之美无不饶衍。”咸丰十年
“城三面阻山皆峻岭,东面山距海,非兵船预伏探哨贼卒至难御。去桃渚一百里,或鸟道鱼贯,或潮滨梗陷,或溪石坎坷,非二日不能至
签名:感谢大家的关注