颍亭留别元好问 〔金朝〕故人重分携,临流驻归驾。乾坤展清眺,万景若相借。北风三日雪,太素秉元化。九山郁峥嵘,了不受陵跨。
谢亭送别许浑 〔唐代〕劳歌一曲解行舟,红叶青山水急流。日暮酒醒人已远,满天风雨下西楼。诗风给我的感觉,是淡而鲜明。写的是
满江红·写怀岳飞 〔宋代〕怒发冲冠,凭栏处、潇潇雨歇。抬望眼,仰天长啸,壮怀激烈。三十功名尘与土,八千里路云和月。莫等闲
赐萧瑀李世民 〔唐代〕疾风知劲草,板荡识诚臣。勇夫安识义,智者必怀仁。只有在大风吹乱天地的当口,才知道哪一株是最坚强的草
酬乐天扬州初逢席上见赠刘禹锡 〔唐代〕巴山楚水凄凉地,二十三年弃置身。怀旧空吟闻笛赋,到乡翻似烂柯人。沉舟侧畔千帆过,病
悼亡诗潘岳 〔魏晋〕荏苒冬春谢,寒暑忽流易。之子归穷泉,重壤永幽隔。私怀谁克从,淹留亦何益。僶俛恭朝命,回心反初役。望庐
逢入京使岑参 〔唐代〕故园东望路漫漫,双袖龙钟泪不干。马上相逢无纸笔,凭君传语报平安。这是岑参在边塞时候写下的怀念家乡的
丑奴儿·书博山道中壁辛弃疾 〔宋代〕少年不识愁滋味,爱上层楼。爱上层楼,为赋新词强说愁。而今识尽愁滋味,欲说还休。欲说还
野望杨广 〔隋代〕寒鸦飞数点,流水绕孤村。斜阳欲落处,一望黯消魂。春江花月夜二首杨广 〔隋代〕暮江平不动,春花满正开。流
四愁诗张衡 〔两汉〕我所思兮在雁门,欲往从之雪雰雰。侧身北望涕沾巾。美人赠我锦绣段,何以报之青玉案。路远莫致倚增叹,何为
四时陶渊明(一说顾恺之) 〔魏晋〕春水满四泽,夏云多奇峰。秋月扬明晖,冬岭秀孤松。春天的美在于水润的生机,山上积雪融化,
——唐诗如月,照亮生活。文/空青浣溪沙·细雨斜风作晓寒苏轼 〔宋代〕元丰七年十二月二十四日,从泗州刘倩叔游南山细雨斜风作
两汉的文学,本以汉赋为代表,然其字句绮丽、穷尽铺张,实在没什么好说。反而一直流传下来的汉乐府诗与古诗十九首,成为汉代文学
——唐诗如月,照亮生活。文/空青清平乐·红笺小字晏殊 〔宋代〕红笺小字,说尽平生意。鸿雁在云鱼在水,惆怅此情难寄。斜阳独
卿云歌佚名 〔先秦〕卿云烂兮,糺缦缦兮。日月光华,旦复旦兮。明明上天,烂然星陈。日月光华,弘于一人。《卿云歌》节选,相传
——唐诗如月,照亮生活。文/空青桃花坞里桃花庵,桃花庵下桃花仙。桃花仙人种桃树,又折花枝当酒钱。《桃花庵歌》明 唐寅仙与
——唐诗如月,照亮生活。文/空青画堂春·一生一代一双人纳兰性德 〔清代〕一生一代一双人,争教两处销魂。相思相望不相亲,天
——唐诗如月,照亮生活。文/空青一剪梅·雨打梨花深闭门唐寅 〔明代〕雨打梨花深闭门,孤负青春,虚负青春。赏心乐事共谁论?
——唐诗如月,照亮生活。文/空青鹧鸪天·彩袖殷勤捧玉钟晏几道 〔宋代〕彩袖殷勤捧玉钟。当年拚却醉颜红。舞低杨柳楼心月,歌
——唐诗如月,照亮生活。文/空青危楼高百尺, 手可摘星辰。不敢高声语, 恐惊天上人。《夜宿山寺》唐 李白李白曾为了加入道
签名:一介白衣,诗书传世。