七绝.春日即事 其一 清 · 袁枚一采芙蓉病半年,芒鞋初试雨花天。谁将漆叶青粘饭,赠与樊阿作地仙。袁枚的《七绝·春日即事
七绝·龙溪日暮野水平桥傍石过,荒蹊蔓草接长坡。春风日暮吹杨柳,摇荡晴光绿意多。首句“野水平桥傍石过”,诗人用简洁的语言勾
七绝·一花谁在落时看花开何处最堪伤,落尽东风易断肠。谁在一枝春色里,有人相对立斜阳。首句“花开何处最堪伤”,诗人以问句的
七绝·负手春风杨柳青丝锁暮烟,花间啼鸟正堪怜。人生聚散浑如梦,负手春风一惘然。首句“杨柳青丝锁暮烟”,以杨柳为象征,寓意
七绝·春思花外莺啼梦几何,江南芳草绿如波。春风似有相怜意,吹落人间红豆多。首句“花外莺啼梦几何”,以花和莺的意象开篇,展
七绝·海棠如梦海棠枝上晓妆迟,春雨何曾怯翠眉。东风吹得胭脂湿,满地残红总是诗。首句“海棠枝上晓妆迟”,诗人以“晓妆迟”来
七绝·细雨落花低雨声滴碎绿窗西,过尽花飞燕子低。细草侵阶春寂寞,海棠枝上晓莺啼。首句“雨声滴碎绿窗西”,用“滴碎”二字生
七绝·重访山居小院重门闭翠屏,春山花木一帘青。此中风景应如旧,只欠黄鹂隔竹听。首句“小院重门闭翠屏”,诗人以“小院重门”
七绝·小村旧朋山色溪声满院春,竹篱茅舍两三人。相逢莫问生涯事,且把黄花醉几巡。首句“山色溪声满院春”,以生动的笔触勾勒出
七绝·欠春一首诗花落人间又几时,年来心事费寻思。何须更问东君信,我欠春天一首诗。这首七绝《欠春一首诗》描绘了一种对春天流
山花子·燕子归来燕子归来锁暮烟。东风吹雨湿花钿。春在画堂深院里,小窗前。柳絮飘残金屋粉,梨香熏尽玉炉天。只有多情双彩蝶,
七绝·清明 其一春归未有几人到,花落犹堪数日晴。惟恐风光如梦里,故山依旧草青青。首句“春归未有几人到”,点明了清明时节春
七绝.次韵和参政陈给事寒食杜门感怀 北宋 · 晏殊班班疏雨欲晴天,回避春风入醉眠。新火未来丝阁静,砌苔窗树两依然。首句“
七绝.清明雨寒 其一 南宋 · 杨万里整冠忽见镜中霜,挽树浑无蒂上香。已贮春愁过万斛,更令细细著升量。首句“整冠忽见镜中
七绝·菜花黄 其一春来风雨几时休,花事阑珊懒更求。独有菜根堪自养,清香常占小窗幽。这首七绝《菜花黄·其一》描绘了春天里的
七绝.寒食汜上作 盛唐 · 王维广武城边逢暮春,汶阳归客泪沾巾。落花寂寂啼山鸟,杨柳青青渡水人。首句“广武城边逢暮春”,
七绝·春晓 其一春泥燕并金笼出,晓寒莺唤画帘开。柳条拂地花枝软,正要诗翁拄杖来。首句“春泥燕并金笼出”,用春泥与燕子并提
七绝·不知名野花有感 其五野花开尽又清明,谁把芳菲慰此情。莫道东风偏解意,故将红雨点苍生。首句“野花开尽又清明”,直接点
七绝.和赵茂嘉郎中双头芍药二首 其一 南宋 · 辛弃疾昨日梅华同语笑,今朝芍药并芬芳。弟兄殿住春风了,却遣花来送一觞。这
春词绝句五首 其一 北宋 · 秦观蒲萄裀暖蕙薰微,红日窥轩睡觉时。人倦披衣双燕出,青丝披罥木兰枝。首句“蒲萄裀暖蕙薰微”
签名:感谢大家的关注