七绝·老去那能复种花春事何须羯鼓忙,只教红紫殿年芳。老夫日醉花前酒,风味依然是故乡。首句“春事何须羯鼓忙”,诗人以反问的
七绝 春深落花春深莫怕子规啼,花落犹堪红半溪。流水杳然何处去,淡烟芳草白沙堤。“春深莫怕子规啼”,首句中的“春深”点明了
绝句四首 其一 唐 · 杜甫堂西长笋别开门,堑北行椒却背村。梅熟许同朱老吃,松高拟对阮生论。这首诗是杜甫在成都草堂所作,
鹧鸪天·我老夙少欢老去情怀似酒浓,春来心事与谁同。花间日暖莺声滑,柳外风和燕语工。思往迹,惜芳丛,几回梦断小村东。何时得
七绝·荼靡花事了 其一花信风来春已过,荼蘼开尽绿阴多。晚凉小立西山雨,洗出龙溪十里荷。这首七绝诗《荼靡花事了 其一》以清
七绝.春晚即事 南宋 · 范成大屋头清樾暗荆扉,紫葚斓斑翠荚肥。春晚轩窗人独困,日长篱落燕双飞。首句“屋头清樾暗荆扉”,
浣溪沙·春雨情思小阁疏帘镇日关,一春心事有谁看,恼人风雨又经年。梦去浑忘花外恨,愁来不放酒边宽,晚窗闲煞画屏间。“小阁疏
七绝·落花莫向空枝怨杜鹃,落花流水自年年。东风尽日无人管,狼藉春光总可怜。首句“莫向空枝怨杜鹃”,诗人告诫读者不要向空无
七绝·暮春夜雨抒怀春风吹梦到江干,花落莺啼夜未阑。惆怅故园芳草绿,几时归去共君看。首句“春风吹梦到江干”,诗人以春风入梦
七绝·春光压鬓霜春水溶融山霭淡,落花点点草泥香。风光欲上眉峰碧,斜日犹留鬓影霜。首句“春水溶融山霭淡”,诗人以细腻的笔触
黄州春日杂书四绝 其一 北宋 · 苏轼楚乡春冷早梅天,柳色波光已斗妍。淮上雁行皆北向,可无消息到侬边。首句“楚乡春冷早梅
七绝·楝花谷雨熟樱桃樱子初肥蚕已老,楝花风软燕犹忙。春光过眼如流电,又见新苔满院墙。这首七绝诗描绘了春天时节樱桃成熟、楝
七绝·竹轩午眠幽窗日影转苍苔,竹几移床午梦回。独有山禽偏爱客,数声啼破碧云来。首句“幽窗日影转苍苔”,以“幽窗”作为切入
七绝.暮春 其一 北宋 · 王安石北山吹雨送残春,南涧朝来绿映人。昨日杏花浑不见,故应随水到江滨。诗的首句“北风吹雨送残
浣溪沙·落花风起小院春深燕子呼。落花风起满庭除。流年人事近何如。旧梦已成双蝶影,新愁空作一莺书。清茶细煮味当初。“小院春
七绝·李家园亭半寻流水绕芳丛,一扇轻摇花气中。最喜此间春意足,数株红杏出墙东。首句“半寻流水绕芳丛”,以流水为引,展现了
七绝.春老 唐 · 白居易欲随年少强游春,自觉风光不属身。歌舞屏风花障上,几时曾画白头人。首句“欲随年少强游春”,诗人表
七绝·春日闲读书小院春深燕子过,落红如雨点青莎。闲窗读罢无个事,时听莺声隔竹多。这首诗描绘了一幅春日里悠闲读书的画面,充
七绝·园中雨过春畦菜甲鲜,花明小径忽嫣然。老翁自笑浑无事,闲看儿童放纸鸢。“雨过春畦菜甲鲜”,诗的开篇即描绘出雨后初晴的
七绝·春日山居山色青浮几万重,春云深处夕阳红。桃花流水人归后,犹有刘郎记旧踪。首句“山色青浮几万重”,以青翠的山色为画面
签名:感谢大家的关注